Drogi Jurku

   Właściwie nie powinienem odpisywać p. Pawłowskiemu, bo inni zrobili to lepiej niż ja bym to potrafił. Trudno mi jednak zrozumieć kogoś o takich poglądach – być może nasze doświadczenia są krańcowo różne. U mnie w domu ojciec śpiewał o Marszałku. W liceum wychowawca mówił wprost, że dla niego komunista i hitlerowiec niczym się nie różnili. Mówił, że to nie jest polski rząd i on od nich nie weźmie żadnego odznaczenia. Był Kaszubem, wojnę spędził w Stutthofie, znał osobiście min. Kwiatkowskiego, budowniczych Gdyni inż. Łęgowskiego i Bukowskiego. Opowiadał o Antonim Abrahamie, o polskiej historii Kaszub. Był nauczycielem w Gdyni, gdy była wioską. Nikt z klasy nie podkablował go za takie lekcje wychowawcze.

   Tak, międzywojenna Polska była biednym krajem. Ale ile mieliśmy lat wolności, aby scalić porozbiorowe dzielnice, odbudować zniszczenia wojny światowej i bolszewickiej? Od zera budowaliśmy flotę handlową i wojenną, odbudowaliśmy przemysł i jednolite szkolnictwo. Mieliśmy może nieliczną, ale wspaniale wykształconą kadrę inżynieryjną. Wszystkim, którzy chcą oceniać międzywojenny okres, radzę przeczytać „Sztafetę” Wańkowicza, wydaną w 1939 roku. Biały kruk, kosztuje drogo, ale to zupełnie inne spojrzenie na tamte lata. Wskazywała plany rozwoju kraju na wiele  następnych lat; sztafeta, czyli kolejne etapy rozwoju Polski sięgające lat czterdziestych i pięćdziesiątych.

   Z jaką pasją i patriotyzmem budowano Polskę morską, również żeglarską. Nikomu nie przeszkadzała swoboda żeglowania.

   Przepraszam, ale trudno zapanować nad emocjami po wypowiedzi p. Pawłowskiego. Minęło ponad 20 lat od odzyskania niepodległości, a polscy żeglarze nadal muszą szukać swobody pod innymi banderami. Ile teraz mamy statków handlowych pod polską banderą? „Za chlebem” wyjechało więcej osób niż w okresie międzywojennym. Jest też różnica jakościowa: przed wojną wyjeżdżali biedni, słabo wykształceni – a teraz?!

Panie Pawłowski, żeglując samotnie małym jachtem nikomu nie zagrażam. Nie sądzę też, aby mój sposób żeglowania był dla mnie bardziej niebezpieczny niż prowadzenie jakiegokolwiek pojazdu lądowego. Z własnego doświadczenia: jeden samochód rozbiłem o drzewo, drugi straciłem w kolizji, trzeci zapalił się w czasie jazdy, dwa stare oddałem na złom! Wystarczy, chodzę pieszo lub jeżdżę rowerem. Jachtem jakoś żegluję bez wypadków, mimo braku radaru i AIS-a. Może Pan sobie wyobrazić radar na 6-metrowej łódce samotnego żeglarza?

A co do zagrożeń, to najbardziej niebezpieczne dla człowieka jest łóżko – prawie wszyscy w nim umierają.

Pozdrowienia z Ustki

Edward Zając

Cieszę się i to bardzo, że  nie  ma dziś inkwizycji, bo sądząc po zacietrzewieniu, zadęciu Andrzeja Colonela Remiszewskiego

smażył bym się pewnie na stosie.

A co ja takiego napisałem?

Że są  tez inne kolory, oprócz czarnego i białego?  Że nie  było demokracji w latach 1926-1939?

Przecież to prawda! I to  nie ta trzecia księdza Tischnera, a prawda potwierdzona faktami.

Zacząłem już wypisywać fakty z książki Andrzeja Garlickiego „Piękne lata trzydzieste” wydanej w 2008 roku o zamachu majowym, Berezie, łamaniu prawa,  nielegalnym finansowaniu partii z państwowych pieniędzy, fałszowaniu wyborów, bezpodstawnych aresztowań niewygodnych, także posłów, ale pomyślałem. Co ja robię? Przecież sam nie lubię, jak ktoś  wykłada sprawy jak chłop krowie. Przecież ja nie jestem jedyny na świecie starający się racjonalnie i obiektywnie myśleć. Takich jest większość-np. dziś w polskim Sejmie. Jednostronni demagodzy tracą wpływy.

Ale wg  kilku komentatorów w SSI jak ja  śmię  mieć inne poglądy od obecnie obowiązujących, od obecnie „jedynie słusznej „  polityki historycznej!

Gratuluję tolerancji i poszanowania innego zdania.

Tytuł mojego komentarza nadał Jerzy, ale jak sam przeczytałem go jeszcze raz /mój  komentarz/to trochę brzmi ”A u was Murzynów biją „.Czyli nie za specjalnie i nie to było moim zamiarem. Zdrzażniła mnie  za duza ilość jednostronnej polityki w SSI  i wychodzi na to , że  to się  podoba  ,a ja z moją krytyką mogę spadać na drzewo.

Do krytyki zawsze byłem skory, za „komuny” też.

Było kiedyś /za „komuny”/ takie powiedzenie  „czy się stoi ,czy się leży dwa tysiące się należy”  .

Był tez taki okres  za „komuny”,że na jednego poszukującego pracy czekało statycznie około 50 ofert pracy, czyli przegięcie w drugą stronę. A że gęba nigdy mi się nie zamykała i zawsze miałem cywilną odwagę to napisałem parę zdań do gazet. I wydrukowali. Słowo w słowo.

Wzorem Kpt Bruno  Salcewicza udałem się do archiwum ,odnalazłem „Zycie Gospodarcze”  nr 6 z dnia 6 lutego 1983roku ,gdzie na 7 stronie umieszczono mój list .Cytuję obszerne fragmenty:

„…..Natomiast mizerne efekty reformy gospodarczej spowodowane są m.in. nadmierną ostrożnością, brakiem wyobrażni  oraz ewidentnymi błędami władz. Postępuje się podobnie jak za czasów Gierka dając to co nie zostało jeszcze wypracowane, czyli pieniądze bez pokrycia….”

„….Można to było przewidzieć jeśli stworzono armie młodych emerytów, jeśli płace podwyższano bez warunku podnoszenia wydajności pracy, jeśli przedsiębiorstwa nie były zainteresowane redukcją zatrudnienia, jeśli opiekę socjalną wysuwano na plan pierwszy.

Apelowano niegdyś :do pracy Rodacy! Dziś apelami niewiele się wskóra. Na pracownika trzeba oddziaływać tak, aby był zainteresowany ,ale i zmuszony dobrze pracować. Zmuszony z dwóch co najmniej powodów –odczuwalnego związania płacy z wydajnością pracy oraz utworzenia rynku pracy.

Stworzenie rynku pracy to wprowadzenie mechanizmów sprzyjających redukcji zatrudnienia w przedsiębiorstwach i ustanowienie przepisów o upadłości przedsiębiorstwa. Przy dzisiejszym stanie gospodarki nie można iść tzw. środkiem drogi. Sytuacja wymaga radykalnych posunięć, które wprowadzą w życie zasadę :każdemu wg jego pracy, tak aby musiał wykorzystać swoje możliwości.

Chciałbym postawić wniosek o zweryfikowanie i modyfikację prawa do pracy/stosowna do dzisiejszych warunków/ i opieki socjalnej państwa. W przypadku uporczywego trzymania się pryncypiów doprowadzimy naszą gospodarkę tym razem chyba na dno podwójne….”

Dziś, to normalne liberalne poglądy ,ale wtedy herezja, a jeszcze zdanie o dnie podwójnym-czarna propaganda- i w tym duchu miałem rozmowę ,ale się w ogóle nie przejąłem. Dziś też mam podobne liberalne poglądy, ale jak popatrzę na wyścig szczurów, na to ,ze pieniądz ważniejszy od człowieka, kiedy miernikiem sukcesu jest przede wszystkim pieniądz to mam czasami mieszane uczucia, chociaż  na świecie liczy się przede wszystkim power i to gospodarcza .

W sprawie  samotnego żeglowania  zadałem pytanie, dostałem parę  odpowiedzi ,za które bardzo dziękuję  i nie zamierzam rozwijać  tematu. Nie muszę postawić na swoim, a nawet nie muszę mieć racji.

Pozdrawiam

Witold Pawłowski