Andrzej Kowalczyk nie zwalnia. Wręcz przeciwnie – przyśpiesza. Dziś prezentacja osiemnastej (!) „Miniatury żeglarskiej” traktującej o niewiarygodnie małych jachtach. W tej dziedzinie mam swoje wspomnienia. Pamiętam jak latach 70-tych ubiegłego wieku zachwycił mnie, zgrabny, wygodny jachcik (LOA 3,95m) „Inka” konstrukcji Norberta Patalasa. Jeden z moich przyjaciół zbudował w ogrodzie „Inkę” nawet w w wersji balastowej. Małe jachty w peerelu cieszyły się w Polsce dużym zainteresowanie, jako ze wtedy Polaków po prostu nie stać było na większe. Wspominam też nieco większy zgrabny jachcik „Sasanka” Andrzeja Skrzata. To były lata dobrego smaku. Później pojawiło się zapotrzebowanie na jachty oryginalne, udziwnione, wręcz pokraczne, bo zmieniły się kryteria gustu. Jacht ma zwracać uwagę i tyle. No i koszmar wpływu formuł regatowych, który dorwał się też do jachtów turystycznych. Można by o tym długo. A więc zabierzcie się do lektury prezentacji „Kolibrów”

Końca świata co prawda nie będzie, ale ja na wszelki wypadek postawiłem wszystkie żagle i żegluję na maxa. Czyli jest nowa, już 18-ta Miniaturka. Tym razem o oceanicznych koliberkach.

Długo zastanawiałem się jak ogólnie nazwać najmniejsze oceaniczne jachty żaglowe.

„Mini” jednoznacznie kojarzy się z sześcio i półmetrowej długości jachtami klasy o tej właśnie nazwie „Mini 650”. Anglicy i Francuzi nazywają te najmniejsze, często o długości mniejszej niż wzrost dorosłego żeglarza, jachtami „Micro”. Ale „Micro” to też klasa pięcio i półmetrowych jachtów, w dodatku kojarzona z regatowym żeglowaniem po jeziorach i akwenach śródlądowych. A tu mamy do czynienia z mikroskopijnymi jachtami, które ocean traktują niemal jak chleb powszedni. Dokładnie tak jak małe, kolorowe ptaszki, które wolą przestrzeń i ogrom puszczy amazońskiej nad zaciszem kwiatowej łąki. Czyli właśnie kolibry.

Rejsy tych jachtów, których trasy nie tylko zaznaczyły się na wszystkich oceanach ale kilkanaście razy również obiegły kulę ziemską dookoła, godne są najwyższego uznania. Najczęściej jednak ich rejsy traktowane są jako szalone eskapady mające więcej wspólnego z wyzwaniem losu niż z żeglarstwem. Na ile mamy tu do czynienia z, w pełni świadomym, wilkiem morskim a na ile z szalonym ryzykantem, nie mnie oceniać. Wszystkie opisane tu oceaniczne eskapady były dokładnie przygotowane a ich autorzy często unikali prasowego rozgłosu twierdząc, że ot po prostu odbyli nieco dłuższą niż zawsze podróż, trochę dalej od najbliższego lądu. A jacht mały, bo na większy nie starczyło pieniędzy. Warto zatem poznać historie „kolibrów oceanów”." Miniaturka zawiera jak zawsze dużo zdjęć a także tabele rekordów i wykaz wszystkich jachtów o długości mniejszej niż 650 cm które posmakowały wody oceanicznej. Pierwsze egzemplarze Miniaturki już wysłałem do bibliotek i przyjaznych mi publikatorów licząc na laury, podziękowania i recenzje. Książeczka tradycyjnie kosztuje 15 zł i jest do nabycia u mnie albo przez Allegro. Gdyby jakaś dobra żeglarska dusza zapytała w księgarni obok czy zechcą też włączyć się do sprzedaży to w nagrodę wzniosę toast w tawernie w porcie Agde gdzie bazuję na swoim Dufourze 31.

PS No i postanowiłem zmienić nieco swoje oblicze. Już nie jestem gołodziobem. Kapitan powinien nie tylko nerwowo szarpać wąsa ale i pogłaskać się z zadowoleniem po brodzie.

Autorowi będzie miło gdy MINIATURKĘ zamówicie z dostawą do domu wprost z Francji..