HUMLEBAEK

(55^o58,3’N  i  012^o32,8’E)

.

Humlebaek jest bez wątpienia uroczym, ciekawym porcikiem jachtowym położonym

na północno-zachodnim wybrzeżu Zelandii w odległości około 4,5 Mm Ana SSW

od portu handlowego Helsingor. Skipper cumującego obok niemieckiego jachtu z

Hamburga ocenił go jako Idillischesportboothafen. Poprosiłem go aby mi to słówko

napisał na kartce. Rzeczywiście, porcik jest malowniczy i spokojny, chociaż trochę

za mały jak na powodzenie jakim się cieszy.

.

.

.

.

.

.

.

..

.

Muzeum Sztuki Nowoczesnej Louislana w Humlebaek.

.

   Owo powodzenie naturalnie objawia się w postaci ilości jachtów cumujących nawet na wejściu, między falochronami. Jaki wniosek? Powinniście planować odwiedziny na godziny przedpołudniowe. Oczywiście jeżeli pogoda na to pozwoli. Humlebaek cieszy się wzięciem nie tylko z powodu urody portu i otoczenia, ale i interesującego zaplecza, o czym będzie dalej. Do portu mogą zawijać jachty o zanurzeniu do 2 metrów i długości do około 12 metrów. Duński Związek Żeglarski ocenił go na 4 pkt. (skala od 1 do 5) za bezpieczeństwo i tyleż samo za estetykę. To bardziej przystań klubowa niż marina. Czułem się tam jak w macierzystym „Neptunie”. Też tylu dłubiących przy łódkach.

   MIEJSCOWOŚĆ. Humlebaek, wraz z położonym około 11 km w głąb wyspy Fredensborg, są współstolicami gminy – po duńsku Kommun. Ten stan  o dziwo godzi jakoś społeczności obu miejscowości mimo odwiecznej między nimi rywalizacji (niczym Słupska z Koszalinem).

Sztuka nowoczesna – znak rozpoznawczy Humlebaek.

.

Humlebaek ma port morski, a w Fredensborgu latem pomieszkuje królowa Margrethe II. Humlebaek ma Muzeum Sztuki Nowoczesnej Louislana, zabytkowy skansen chat rybackich w Sletten na południowym skraju  Humlebaeku. W tymże Sletten, około 2 km na południe od waszego jachtu, jest porcik – mały, płytki, nie będę się o nim rozpisywał. Ludzie w Sletten umieją się bawić.  Tradycyjnymi są tu konkursy przechodzenia po linie rozpiętej między nabrzeżami. W kościele organizowane są koncerty organowe. Warto wiedzieć, że w Humlebaek, w roku 1700 miał miejsce desant wojsk szwedzkich będący odwetem za duńską okupację Skanii. W roku 1740 miasto uzyskało specjalne przywileje królewskie.

   Swoje rezydencje lub skromne domki ma w Humblebaek wiele znanych osobistości życia kulturalnego Danii. Poeci, pisarze, malarze a nade wszystko rzeźbiarze i ich dostojni goście nadają tej uroczej miejscowości atmosferę wyjątkowości. Już wysiadający z pociągu pasażerowie natykają się na oryginalną budowlę z cegieł, która nie jest budynkiem, choć ma drzwi i okna. I właśnie do takiego portu się wybieracie. Gratuluję wyboru. Humblebaek zamieszkuje 9,6 tysiąca osób.

   Tutejsza Louislana jest także miejscem monotematycznych wystaw artystycznych. Z przekory oglądałem jedną z nich: „Picasso and the Mediterranean” bo akurat tego malarza mam oczywiście subiektywnie bardziej za zręcznego karierowicza i koniunkturalistę niż za wybitnego artystę. Tereny pod Louislanę wykupiono podczas parcelacji gruntów hrabstwa Krogerup.  Hrabinę Idę ciekawiło w czyje ręce idą te ziemie. O.. to ludzie, którzy sami prowadzą swe samochody – usłyszała w odpowiedzi. Fundatorem muzeum był Knud V. Jensen. Urządził je w latach 1958 – 1991. Teraz przyjmuje około 600 tysięcy zwiedzających rocznie. Nazwa Louislana pochodzi nie od nazwy stanu USA, ale od jednej z trzech żon fundatora. Zapewne tej ostatniej, najmłodszej, importowanej z Francji tancerki kankana.

   Celem rowerowej wycieczki do leżącego nad jeziorem Estum So – Friedensborga powinien być siedemna-stowieczny „zamek pokoju”, nazywany tak na pamiątkę pokoju, którego zawarcie tu w 1721 zakończyło bratobójczą Wielką Wojnę Nordycką. Będziecie mieli okazję zobaczyć uroczystą ceremonię zmiany wart. Ogromne futrzanopodobne czapy, czerwone kubraki, czarne spodnie z białymi lampasami i bardzo współczesne, nowoczesne  pistolety maszynowe.

Humlebaek – główna, szeroka ulica, liczne sklepy.

.

   PORT. Tradycyjny w tym rejonie kształt narzutowego falochronu typu „rogalik” osłania port od SE.  Ostroga z dobudowanym niedawno „wystrzałem” – prostopadła do linii brzegowej. Nie jest to port zbyt spokojny przy silniejszych wiatrach od strony północnej. Pomost centralny dzieli basen na część roboczą i rekreacyjną. Podział ten powoli zanika, bo jachtów przybywa, a łodzie rybackie po prostu znikają. Ogólnie – około 100 stanowisk cumowniczych – dziobami do kei, rufami do pali.

.

.

   Port oferuje niezbędne minimum urządzeń,  instala-

lacji i usług – woda, prąd, skromny sanitariat, dwie po-chylnie, usługi szkutnicze i silnikowe, WiFi. Żuraw samojezdny 3 T na zamówienie (stanowisko na nabrzeżu falochronu południowego). Większe jednostki mogą korzystać z wyciągu szynowego 20T. Telefon do Bosmana + 45 212 971 91. Opłaty postojowe: do 6 m – 135kr, do 8 m – 160kr,  do 10m – 180 kr.

   Sześciominutowa kąpiel pod prysznicem – 10kr (płatne żetonami). Paliwo dowożone jest mini cysterną na zamówienie. Nie ma tu nijakiego „parkometru cumowniczego”. Przyjeżdża Bosman na rowerze, ma z sobą czytnik kart płatniczych i po kłopocie.

Widok od strony głowicy falochronu. W głębi „czerwony hangar”

.

Poziom wody w porcie waha się w zależności od często zmieniającej sytuacji w Sundze; od plus do minus jednego metra od poziomu średniego.

   Jeszcze dwa słowa o bujnej historii portu. Znaleziono archiwalne zapisy świadczące, że port istnieje od roku 1516. W roku 1810 został przebudowany i zmilitaryzowany.  Był nie tylko jednym z punktów dozoru Cieśniny, ale i naprawy taboru pływającego.  W następnym wcieleniu przeobraził się w port promowy i przystań rybacką. Teraz na jachtingu Humlebaek wychodzi najkorzystniej.  

    Przed wejściem do portu ustawiono bramkę z pław żerdziowych, nieświecących. Jest to początek krótkiej rynny toru podejściowego, którego kierunek to 225^o.  Nie ma tu żadnych nabieżników ani dziennych, ani nocnych. Tylko głowica falochronu południowego oznakowana jest światłem stałym, czerwonym.

   Uwaga skipperzy jachtów wchodzących nocą – niech Was nie zaskoczy to, że w wejściu podczas spokojnej pogody mogą cumować jachty. Wtedy wejście staje się niepokojąco wąskie.

Falochron S. Na szczycie latarenka światła wejściowego.

.

   PODEJŚCIE. Odnalezienie Humlebaek w panoramie brzegu nie jest trudne, zwłaszcza że zagajnik masztów cumujących w porcie jachtów wyraźnie odcina się od zielonego tła. Naturalnym odniesieniem sytuacyjnym jest wyspa Ven, która z „redy” portu Humlebaek  widoczna jest w namiarze SE. Z tej strony nocą widoczne są tylko dwa z czterech świateł wyspy. A więc powinniście znaleźć się w białym sektorze  latarni Ven (Oc.WRG10s) oraz na granicy zielonego i czerwonego sektora latarni Kyrkbacken (Iso.WRG.4s). W okolicy Humlebaek brzeg jest umiarkowanie wysoki i zadrzewiony. Nad korony drzew wystaje spiczasta wieża kościelna.

   Zbliżając się do brzegu możecie odczuć działanie prądu powrotnego, ale tylko wtedy gdy w „nurcie” Sundu płynie prąd południowy. Izobata 4 m na wysokości Humlebaek przebiega równolegle do brzegu w odległości około 1 kabla.  Od Helsingoru jest to trzecia przystań. Dwie poprzednie – Snekkersten oraz Esperagaerde raczej nie zasługują na wasze zainteresowanie.

    Przed falochronami portu Humlebaek wypatrujcie bramki z żerdziowych pław nieświecących – walec i stożek.  Od nich – wąskim, pogłębianym okresowo torem prosto ku wejściu. W razie wątpliwości, pamiętajcie, że prawym „krawężnikiem” toru podejściowego jest linia nabrzeża prawego falochronu. Na lewym falochronie stoi biała wieżyczka z czerwonym światłem stałym. Spokojnego odpoczynku. Q

Jerzy Kuliński