 Wreszcie KONSENSUS, czyli zgodziliśmy się, że w żeglarstwie to”Optymisty” są najskuteczniejszą metodą
wyrabiania u maluchów samodzielności. Józef „Ziutek” Kwaśniewicz jest zdania, że maluchy samodzielne żeglowanie powinny rozpoczynać w wieku lat siedmiu. Że „7” to liczba magiczna jak twierdzą matematycy. Jestem troszeczkę innego zdania. Synka wysłałem do szkoły jako sześciolatka. Było z tym wtedy nieco kłopotu, fachowe psycholożki z ośrodka badań psychiki maluchów przedszkolnych go zdyskwalifikowały. Że niby za dziecinny. Ale ja wtedy byłem skutecznie uparty. Trochę te damy postraszyłem i synek poszedł do szkoły rok wcześniej. I co ? I okazało się już wtedy, że wiele lat pozniej sformułowane Twierdzenie Leśniaka jest słuszne. Im wcześniej tym lepiej ! Kamizelki i life liny póki lato trwa (i trwa mać !). Żyjcie wiecznie ! Don Jorge ==================================== Na wstępie całkowicie zgadzam się z Jerzym i Markiem Popielem, że najlepszym sposobem żeglarskiego rozwoju dzieci jest samodzielne prowadzenie łódki z żaglem np. na Optymista. Nie bez kozery od wieków postrzyżyny siedmiolatków wprowadzały ich na kolejny etap poznawczy. Poniżej, bardzo subiektywna, analiza żeglowania z małym dzieckiem na pokładzie i nie jest ważne, czy to są rejsy dwu, czy trzypokoleniowe. Wnioski z czasu spędzonego pod żaglami z naszymi wnuczętami do 7 roku życia: - w zasadzie nie ma dolnej granicy wieku dziecka dla jego udziału w rejsie; - dziecko przyjmuje zasady bezpieczeństwa obowiązujące na jachcie w sposób naturalny i bez problemów je stosuje; - obecność na pokładzie rodzica daje maluchowi poczucie bezpieczeństwa; - nadopiekuńczość zarówno rodziców jak i dziadków może ograniczać możliwą swobodę poznawczą dziecka; - należy dostosowywać plan żeglugi do możliwości załogi, co ogranicza dorosłym „ambitne” żeglowanie; - wspólne przebywanie na małej przestrzeni umacnia w załodze więzi rodzinne; - istnieje możliwość zrażenie dziecka do żeglowania, szczególnie w przypadku nudy i braku zajęcia na pokładzie lub przez ekstremalne warunki żeglugi; - możliwość zaszczepienia zamiłowania do tej formy aktywnego spędzania czasu, czas spędzony pod żaglami jest alternatywą dla leniuchowania przed telewizorem lub z laptopem czy smartfonem; - poznanie „dorosłego” żeglarstwa. . W moim głębokim przekonaniu, podstawą bezpieczeństwa dla małych żeglarzy na pokładzie zawsze są rozsądni, odpowiedzialni i uważni dorośli. Obecnie dodatkową atrakcją dla dzieci może być możliwość zdobywania Dziecięcej Odznaki Żeglarskiej OPTYMISTEK ustanowionej przez Prezydium Zarządu Głównego PTTK[1]. W przypadku naszych wnucząt była to kolejna forma uatrakcyjnienia oraz dowartościowania ich wysiłków, a zdobyte trofeum było namacalnym dowodem ich żeglarskich dokonań. . My - dziadkowie, mimo różnych ograniczeń wynikających z pobytu na pokładzie wnuków, zachęcamy, aby żeglowanie z małymi dziećmi rozpocząć raczej wcześniej niż później, bo żeglowanie z maluchami to jednak duża radość szczególnie, gdy jest obecny chociaż jeden z rodziców. .podsumowanie Pozdrawiam i zdrowia życzę! s/y „Marzenie J”. Józef „Ziutek” Kwaśniewicz ------------------------------------------------------------- |
