|
Konfrontacja z dniem dzisieszym wprawia starszych w nastrój minorowy. Mariusz Wiącek jeszcze nie starszy, a już go coś uwiera. Aż strach pomyśleć jak to wszystko będzie wyglądać za 20 lat. Żyjcie wiecznie ! Don Jorge --------------------------------------- Byłem na Mazurach, o tak w ramach klubowych obowiązków „służbowych” przygotować jachty do sezonu żeglarskiego. Byłem tu i tam. Miałem napisać o tym co się dzieje na uroczych mazurskich biwakach (Zimny Kąt), ale nie chcę zatruwać tym co zobaczyłem zbliżającego się dużymi korkami sezonu wakacyjnego. Po sezonie może opiszę blaski i cienie mazurskich przystani i biwaków. Drogi Don Jorge, Zobaczyłem te urocze stare Mazury jakie miałem okazję przed kilkudziesięciu laty jak zaczynałem przygodę z żeglarstwem, zobaczyć. W na przystani Śląskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego zobaczyłem drewniany jachcik o nie znanej mi konstrukcji. Od słowa do słowa z sympatycznym właścicielem jachtu wyłoniła się taka ciekawa moim zdaniem historia. Jak kończyłem technikum w 1973 roku zacząłem budować ten jacht. W Warszawie wtedy można było kupić wycięte elementy ze sklejki do poskładania tego jachtu. Ukończyłem budowę w 1976 i pływam po Mazurach. Obecnie sam, a raczej z psem i rowerem Jacht ma wymiary długość 4.2 m szerokość 1.6 m powierzchnia ożaglowania 8,5 m2.
Przyjeżdżam z nim na trzy tygodnie w czerwcu i uciekam jak tylko młodzież zaczyna wakacje. Zjawiam się dopiero pod koniec sierpnia. Napęd mechaniczny jest wybitnie ekologiczny dwa potężne wiosła w dulkach. Jest tam mały kambuz, miejsce na rower. Wymieniliśmy kilka słów, a mojego rozmówcę interesowało to jak wieje na Niegocinie bo wczoraj cały Łabędzi Szlak „przejechał na wiosłach. Akurat wybierałem się na Niegocin i po powrocie za 2 godziny zdałam mu relację że ma korzystny wiatr. Podziękował, a ja poszedłem na do bosmana. Gdy wróciłem zniknął jak duch i czar dawnych, Mazur odpłynął z nim, a ja nie zdążyłem zapytać o imię, zresztą czy to takie ważne? Ja mam w głowie obraz zaśmieconego Zimnego Kąta i porównuję go z tym jaki zastałem 25 lat temu, gdzie dla żeglarzy leśnicy przygotowali drewno w sągach na ognisko, aby im turyści bez sensu sosenek nie wycinali w lesie. Mariusz Wiacek PS. Wiem że nie lubisz szant, ale ten utwór Wacława Masłyka, wykonaniu Gdańskiej formacji muzycznej EKT Oddaje dokładnie klimat. Taki był od wiatrów stu ogorzały. |
Lata młodości zawsze wspominamy dobrze. Niektórzy nawet czas odbywania zasadniczej słuzby wojskowej (!). Dzikie jeziora i rzeki, łódki wyglądające jak łódki (a nie bolidy), ludzi mało,ale za to wszyscy praworęczni. Nieobecność pazernych wydrwigroszy - no i te dziewczyny w zwiewnych czerwonych sukieneczkach w białe grochy. 
