 Niedawno wizytowałem warszwską "kolebkę" czyli Jadwisin. To właśnie głównie z Zalewu Zegrzyńskiego rekrutują się kolejne pokolenia zapalonych miłosników morskiej żeglugi do bliskiej, a jakze atrakcynej zagranicy - portów południowej Szwecji. Szwecja oferuje to, co kiedyś przyciągało do Mazur: piękno krajobrazu, czysta woda, liczne miejsca schronienia, cisza i brak udręk urzędniczych. Państwo Matzowie obchodzą jubileusz - 5 lecia obecności na SSI. Gratulacje i podziękowania za korespondencje wspomagające kampanię "Z Mazur na Bałtyk". Nadal namawiam tych najambitniejszych, aby przerzucili się ze spędzania na żeglowanie. Powolutku, ostrożnie - próbując swych sił na Zalewie Wiślanym i Zatoce Gdańskiej (respective - na Zalewie Szczecińskim i wodach oblewających Rugię).Pamiętajcie - pustki w szwedzkich portach do 22 czerwca i po 1 września.
Liczę, że następna korespondencja Wojtka Matza będzie o okrążeniu Gotlandu.
Na polskie porty nie narzekajcie - przecież wiecie co was tam czeka.
Poczytajcie także te newsy:
.
.
..
Żyjcie wiecznie !
Don Jorge
____________________________
Witaj Don Jorge!
Po przeczytaniu newsa pt. "Na Mazury, Mazury, Mazury, popłyniemy tą łajbą z tektury" postanowiłem w skrócie skrobnąć coś na temat naszej tegorocznej wyprawy, tak w ramach zachowania równowagi w przyrodzie :) Jacht to tradycyjnie "Gem", załoga to tradycyjnie rodzina Matzów :) Z różnych przyczyn wakacje zaczynamy dopiero 15 lipca, oczywiście od przywiezienia łódki z Jadwisina do Górek Zachodnich (JK Stoczni Gdańskiej). Przygotowania i zaprowiantowanie zajmują nam dwa dni. Pogoda raczej parszywa, więc niestety do Helu wchodzimy przemoczeni do suchej nitki. Tam smażona rybka, suszenie sztormiaków i następnego dnia do Władysławowa. W "marinie" bez zmian - toalety każdorazowo płatne i oczywiście dzielone z tłumami plażowiczów... Po dwóch dniach pogoda się poprawia, więc bez problemów już osiągamy Łebę. Tamtejsza marina na stałym, wysokim poziomie, a oddalenie portu od miasta daje trochę spokoju i wytchnienia. Prognozy wydają się korzystne, dlatego 22 lipca, na noc wychodzimy w kierunku Bornholmu. Słaby, ostry bajdewind, odkręcający do półwiatru pozwala nam osiągnąć Listed już ok 1500 następnego dnia. Bosman pokazuje gdzie stanąć, płacimy "harbour fee" i odpoczywamy. Trochę spacerujemy po Listed, wybieramy się pieszo do Svaneke, robimy jakieś drobne zakupy. Miasteczko i port - zachwycające! Cicho i spokojnie mimo tego, że w malutkim basenie jachtowym stoi ze 20 łodzi... Wieczorem autochtoni i goście odpalają grille, ale o 2200 jest już cichutko jak makiem zasiał. Toż to we Władysławowie o tej porze przyportowa dyskoteka dopiero startuje! Następnego dnia, z samego rana ruszamy na Utklippan. Odległość spora, więc docieramy tam ok 1800. Jachtów w porcie mnóstwo, już z daleka widać, że możemy mieć problem ze znalezieniem miejsca postojowego. Nic bardziej mylnego - Szwedzi, mimo tego, że niezbyt wylewni, zapraszają do swoich burt. A że "Gem" to niewielka łódka, toteż zmieści się nawet w najmniejszą lukę. Stajemy zatem burtą do jachtu szwedzkiego, ale z zejściem na ląd bezpośrednio z naszego dziobu. W 40 min. obchodzimy obie wysepki, a jachtów cały czas przybywa. Policzyłem - stało tam 60 jednostek. Z ciekawości spojrzałem do Gasthamnsguiden - "Gastplatser: 30" :)
Utklippan - jacht z czarno-czerwonym paskiem . Urlop mojej mamy kończy się, więc ruszyliśmy w stronę Karlskrony, z której miała nazajutrz wrócić promem do Polski. Żeby nie stać jednak dwa dni w samej Karlskronie, postanowiliśmy odwiedzić coś na "przedpolu" - wypadło na Drottningskar. Jest to klubowy port na wyspie Aspo, przy samym szlaku wprowadzającym do Karlskrony. Od razu odpowiem na pytania ciekawskich - w miasteczku (wiosce?) nic nie ma, oprócz marketu ICA i fortu, który można zwiedzić bezpłatnie. Miejsc dla gości jest 8-10, co pokazuje, że niezbyt często port ten jest odwiedzany przez obce jachty. A jednak nam to odpowiadało - lubimy ciszę i spokój.
Drottningskar . Następnego dnia docieramy do Karlskrony, w której o dziwo przez dwa dni nie pojawił się żaden polski jacht - czyżby jakiś "foch", o którym nic nie wiemy? :) Z Karlskrony postanowiliśmy wyjść przez szkiery i ostatecznie lądujemy w Torhamn. Porcik maleńki i jak już pisałem wcześniej pomost pływający dla gości zniknął (co w najnowszym Gasthamnsguiden oczywiście zostało odnotowane i poparte aktualną fotografią lotniczą!). Stajemy zatem przy południowym falochronie. Po południu urządzamy sobie spacer do ICA i jemy kolację w pobliskiej pizzerii. Z kolei wieczorem wiatr odkręca się SW i się wzmaga. "Gem" dość nieprzyjemnie zaczyna szarpać cumy, więc podejmujemy szybką decyzję - po przeprowadzeniu prymitywnego "sondażu" za pomocą wiosła, przestawiamy się we wschodni kraniec portu, gdzie wśród miejscowych wiosłówek spędzamy bardzo spokojną noc ("Gem" ma 1,2-1,3m zanurzenia).
Torhamn . Jakoś tak przyzwyczailiśmy się już wracać do Polski z Kristianopel, zatem następnego dnia ruszamy właśnie tam. Moje wcześniejsze doniesienia o nieobecności Svena-Erika Nilssona okazały się nieprawdziwe - pojawił się następnego dnia, oczywiście wraz z suczką Busą :)
|
