Otóż udało mi się dotrzeć do materiałów na Sejmik Statutowo-Sprawozdawczy zwołany na 21 kwietnia. Część sprawozdawcza, no cóż, co to właściwie nas obchodzi. Może żal, że organizacja, która była dla ogromnej części mojego pokolenia samą emanacją żeglarstwa dziś po prostu jest nam obojętna. Ale sama tego się dopracowała. Cierpliwie i konsekwentnie.
Jednak w materiałach na Sejmik znalazłem coś, co wpędziło mnie w szok. Dokument nazywa się „Jachtowe porty gościnne PZŻ – program 2012-2018”. Wstyd przyznać: „rąbnąłem” egzemplarz, bo to materiał sensacyjny, stanowiący moim skromnym zdaniem przełom nie tylko w działaniu Związunia ale i w całym polskim jachtingu.
Nadchodzi czas na wyznanie osobiste.
Otóż od lat uważam, że jedną z barier rozwoju żeglarstwa jest fatalny stan infrastruktury turystyczno – portowej w Polsce. Miejsc postojowych dla jachtów w portach morskich jest za mało, porty są trudno dostępne, niezbyt bezpieczne – nie darmo pisze się, że najlepsze porty schronienia dla polskich żeglarzy leżą na Bornholmie. No cóż, ukształtowania polskiego wybrzeża nie zmienimy, możemy tylko zazdrościć sąsiadom ze wszystkich stron.
Ale jest gorzej. Nawet te porty, które mamy są po prostu mało przyjazne żeglarzom. Za mało miejsc postojowych, do tego często niedostosowanych do potrzeb małych jachtów, brak elementarnych wygód, prostych udogodnień jak energia elektryczna, woda na kei, stacja paliw w pobliżu. Do tego obsługa ogranicz się najczęściej do pobrania opłaty za postój.
Dominującym uczuciem podczas żeglugi po polskim wybrzeżu jest zazdrość na myśl o setkach szwedzkich Gastahmn Havnen, czy duńskich przystani, które nie noszą szumnej nazwy „marin” ale dysponują wszystkim czego żeglarz przybywający z morza na wakacje potrzebować może.
No i o to lektura „rąbniętego” opracowania pokazuje, ze być może już koniec tych rozterek: patriotyzm, czy elementarny cywilizacyjny komfort?

UWAGA SENSACJA: całkiem nowy port w ujściu rzeczki Piaśnicy, mniej więcej na wysokości sławnych Dębek (to w związku z planami tamtejszych gmin otwarcia Jeziora Żarnowieckiego na Bałtyk przy okazji budowy przez PGE elektrowni jądrowej Choczewo oraz farmy wiatrowej na morzu koło Dębek) oraz co najmniej dwa PGP na Jeziorze Dąbie.
Za Gierka taki pomysł nazwano by woluntaryzmem ale dziś czasy się zmieniły. ZG PZZ wie, ze za nim stoi milion polskich żeglarzy, wie, ze polski przemysł jachtowy produkuje i sprzedają skutecznie 17 000 jachtów i łodzi rocznie (2011), wie także, iż dzięki postępującej liberalizacji przepisów ilość żeglarzy chcących zaznać słonego wiatru zacznie wkrótce rosnąć lawinowo. Tak więc nic tu woluntarystycznego, najlepszy dowód, że program znalazł uznanie w organach Unii Europejskiej, która zdecydowała się dofinansować go w 49% jeszcze w perspektywie budżetowej 2013-2018. Drugi etap, jak zakłada PZŻ, powinien być już samofinansujący się.
No cóż, zazdroszczę młodym. Znów o zazdrości ale zapewne nie zdążę już obżeglować wszystkich planowanych PGP. Można jednak spojrzeć z optymizmem w przyszłość, w druga swoja setkę swych lat PZZ będzie wchodził jako pełnoprawny partner renomowanych organizacji działających w interesie żeglarzy w innych krajach.
 
Andrzej wciąż w kamizelce Colonel Remiszewski