Zaczepny i chyba intrygujący tytuł nawiązuje do dość obcesowego zaproszenia zainicjowanego przez pana Rumiana – „Rolska do tablicy” podczas niezwykle popularnych w czasach powojennych radiowych „Podwieczorków przy mikrofonie”. Dzisiejsza korespondencja Jarka Czyszka zapewne została sprowokowana moją negatywną opinią (w prezentacji letniego numeru „Morza”) do pomysłu budowy kolejnego szkolnego żaglowca dla uczelni morskiej. Dlaczego teraz akurat Rena Rolska (1932 – 2024)? Bo podobne ich maniery i wszechstronne zainteresowania skiłaniają do „adekwatnego” potraktowania. A więc przyjmijcie tę pogadankę jako kontynuację formuły zapoczątkowanej dopiero co przez Tomka Piaseckiego. W SSI znajdziecie też kilka innych zaczepek dżidżeja - wartych przedyskutowania.
Komentarze mile widziane.
Żyjcie wiecznie!
Don Jorge
==========================================
Wind Assisted Propulsion Systems,
Don Jorge,
tak na marginesie niedawnej wymiany zdań na temat przydatności, lub nie, żaglowca w procesie kształcenia marynarzy. Czasy mamy takie jakie mamy i zupełnie niezależnie od naszej oceny antropocentrycznego, lub nie, ocieplenia, lub nie, klimatu coraz częściej na morzach i oceanach można napotkać statki z wirującymi rotorami Fletnera. Nie ma tutaj analogii do samochodowej elektromobilności, którą rozmaite mądre, lub nie, gremia usiłują nam administracyjnie wciskać w ruchu lądowym. Na morzu to się po prostu opłaca.
Jak na razie wiatr jest bezpłatny (nie jest to śmieszne bo śmiech zamiera nam na ustach w chwili kiedy uświadomimy sobie za jakie ciężkie pieniądze rozmaici cwaniacy sprzedają nam powietrze atmosferyczne z mniejszą, czy większą zawartością CO2 w jednostce objętości), zatem, na razie, załóżmy, że wiatr jest bezpłatny.
Opory ruchu statku rosną coś w trzeciej potędze w stosunku do przyrostu prędkości, zatem każda dodatkowa moc, którą można uzyskać tanio i niekłopotliwie z bezpłatnego wiatru jest nie do pogardzenia. Zysk, czy też, oszczędność na kosztach paliwa jest znaczna, nie tylko zresztą oszczędność bo można również objętość zaoszczędzoną na zbiornikach paliwa użyć do przewożenia frachtu. Fracht, jak wiadomo, jest głównym celem istnienia statku handlowego. To się już dzieje, nie tylko zresztą rotory, także sztywne żaglopłaty w rozmaitych konfiguracjach.
.
Oczywiście jak wiatr i żagle (nawet takie cylindryczne sztywniaki) to i żeglarze. Poziom sztuki żeglarskiej wśród światowego marynarstwa jest jaki jest, wymaga szkolenia. I, o ile mi wiadomo, właśnie w kontekście
statków WAPS, czyli wspomaganych napędowo wiatrem, Uniwersytet Morski w Gdyni, poprzez swoje studium żeglarskie, prowadzi dla zawodowych kapitanów i starszych oficerów kursy żeglarskie na jachtach. Być może jest to jakieś prowizorium, a może i docelowo. W każdym razie zbierane są doświadczenia i na pewno będą wyciągane wnioski.
.
Według mojego oglądu do szkolenia oficerów światowej floty handlowej duży, jak na żaglowiec oczywiście, statek żaglowy jest nieprzydatny. Pomysł na żaglowce szkolne powstał w czasach kiedy wiele takich statków
użytkowych pływało jeszcze po oceanach i administracje morskie wielu krajów wymagały od oficerów stażu na rejowcu. Teraz już, od dziesięcioleci, nie wymagają. Duży statek żaglowy wpaja dyscyplinę, być
może dla Marynarki Wojennej są to właściwe metody dla żeglugi światowej, nie. Styl życia na żaglowcu szkolnym różni się od życia na statkuhandlowym niczym dzień od nocy. Wyważanie zamkniętych drzwi, za którymi nic nie ma, jest bez sensu. Natomiast żeglarstwo, jak najbardziej, może nie na jachtach, bo jachting jest dla przyjemności a nie do roboty, żaglowiec szkolny wielkości, powiedzmy, „Zaruskiego”, spełniałby rolę
platformy do uczenia żeglarstwa przyszłych adeptów zawodu, do tego ze sześć łódek monotypowych, na których można by było się regacić przed bulwarem w Gdyni i szerokim frontem, ze świetnie wykształconymi kadrami, wkraczamy na światowy rynek kształcenia kadr morskich.
.
Tak sobie myślę.
Żyj wiecznie, pozdrowienia
.
Jarosław Czyszek