Samoster wiatrowy „Aries” niewątpliwie  jest jedną

z najwyżej notowaną konstrukcją tego typu.

Rekomendują go najwybitniejsi samotni żeglarze

oceaniczni. Nasz stały współpracownik Mieczysław

Krause, armator pięknego jachtu „Bonifacio”

postanowił zainstalować ”Ariesa” na rufie tej mieczówki,

którą wybiera się na Atlantyk.

Życzenia powodzenia, choć prywatnie samotnicze

żeglowanie subiektywnie uważam za nieszkodliwe

dziwactwo.

Bardzo dziękuję Mieczysławowi za przybliżenie

Klanowi SSI – czyli Czytelnikom i Skrytoczytaczom

konstrukcji i porad dotyczących montażu samosteru.

/

Pamiętajcie o kamizelkach !

Żyjcie wiecznie !

„ARIES” czyli zodiakalny Baran

 

Wziąwszy do ręki z głupia frant lekturę młodości – „Samotne rejsy” Andrzeja Urbańczyka sprzed pół wieku, zastanowiłem się nad walorami samotnego pływania, gdy Szanowna Małżonka – nad podróżowanie jachtem na dalekie wyspy, przedkłada samolot. Oraz gdy, we współczesnym, zabieganym świecie, kilkudniowe urlopy potencjalnych załogantów wyliczone są co do godziny, a chciałoby się powłóczyć na luzie miesiącami – na Lofoty bądź choćby w Botnicką trzeba co najmniej dwóch. Wyliczenie proste: 4 załogi po 2 tygodnie, albo 6 po 10 dni – kto by to wytrzymał?!

Co prawda kpt. Witold Kurski nazwał pomysł samotnego pływania „dziecinadą” i coś w tym chyba jest, bo w mojej fazie młodości zdziecinnienia wykluczyć nie można. Niemniej, ponieważ nie ma nic gorszego niż nawigowanie siedząc przy sterze bez przerwy, wiosną br. zacząłem myśleć o zakupie na moją łódkę samosteru wiatrowego. Pracuje taki na okrągło, nie je, nie pije, nie śpi, nie rzyga, nigdy się nie męczy i nie marudzi. A ponadto – nie pobiera energii, jak autopilot elektroniczny (który mam) i nie dotykają go, jak w autopilocie, ograniczenia siły i kierunku wiatru względem jachtu, oraz stanu morza. 

Przejrzawszy modele samosterów, zakupiłem w końcu angielskiego, wg znawców najlepszego na rynku ARIES-a, czyli „Barana”, jako załoganta do samotnej żeglugi na 9-metrowym s/y „Bonifacio”. Nowy kosztuje prawie 7 tys. €, ja za używany po serwisie u holenderskiego dystrybutora dałem 2.500 €, plus 250 € dostawa.

Myślę, że warto aby żeglarze – czytelnicy SSI przyjrzeli się temu ciekawemu, lecz w PL mało popularnemu urządzeniu. Jedyny ARIES jakiego spotkałem na Bałtyku, w Kłajpedzie, był zamontowany na litewskim jachcie. A przecież posłużył nie tylko wielu samotnym, ekstremalnym żeglarzom na oceanach, ale i „zwykłym”, w krótkich rejsach załogowych, wyręczając ludzi w sterowaniu w każdych warunkach. Na świecie sprzedano 11 tys. kompletów tego urządzenia, z którym zapoznać się można na stronie holenderskiego dystrybutora: https://ariesvanegear.com/resources/; e-mail: info@ariesvanegear.com. Pomaga on – „Zuba” – zakupić nie tylko nowego Barana, ale i używanego, ma kontakty.

Strona zawiera opis urządzenia, oraz instrukcje jego montażu i obsługi. Dodatkowo prezentuje kilka rejsów z ARIES-em i kilkanaście filmów. Uderzająca jest prostota i niezawodność samosteru, lecz w końcu to dzieło Anglika, doświadczonego żeglarza Nicka Franklina.

Rys. 1 – samoster ARIES

 

Dlaczego żeglarze wybierają Barana?

Dlaczego niemiecki żeglarz oceaniczny Wilfried Erdmann wybrał go na  nieprzerwaną podróż dookoła świata pod wiatr? Odpowiedź brzmi: „JAKOŚĆ”. Jeśli łopatki zawiodą, jego podróż zakończy się niepowodzeniem. Kilka dni przed powrotem do domu w Niemczech miał huragan z rufy w Kanale La Manche i napisał: „Przekładnia łopatkowa Mój Cudowny Baran sterowała łodzią jak po sznurku!”

Jego podróż była wielkim sukcesem. Po prawie roku spędzonym na morzu ze swoim Baranem 21 lipca 2001 roku wpłynął do Cuxhaven, jego portu macierzystego i został powitany przez setki kibiców. Do Barana miał pełne zaufanie, gdyż opanowano w nim problem złej pogody.

W pierwszym modelu ARIES-a z lat 1969-70, przy dużych przechyłach w złej pogodzie zachodziło zjawisko wynurzania się płetwy przekładni z wody, co skutkowało utratą kontroli samosteru nad jachtem i jego dzikimi, nieobliczalnymi pląsami. Nick Franklin opanował tę wadę, wymyślając ograniczniki wychylenia płetwy w postaci rurek w kształcie litery „A”, widocznych na rysunku. Od tej pory Baran stał się niezawodny w każdej pogodzie i w prawie niezmiennej postaci produkowany jest do dziś.

Nick Franklin nie postawił wygody obsługi ARIES-a ponad jego niezawodność, jak czyni wielu dzisiejszych konstruktorów, wybierających – ponad niezawodność – nowoczesny design, małą wagę i przyjazność dla niewprawnego żeglarza. Oni znają problem, ale ignorują 5% negatywnych reakcji na ich produkt. Czyli, byle sprzedać, a wtedy przez lukę owych 5% może się wcisnąć katastrofa. 

Jeśli więc chcesz być bezpieczny w każdych warunkach na morzu, musisz wybrać przekładnię wiatrakową, która poradziła sobie z „problemem złej pogody”. 
Bo jaka jest wartość lekkiego sprzętu innego typu, łatwego do przechowywania, jeśli masz z nim problem przy złej pogodzie? 
Dla Barana zła pogoda problemem nie jest.

 

ARIES:

– Wytrzymuje obciążenie ORAZ przeciążenie;

– Brak problemów ze złą pogodą;

– Łatwość instalacji;

– Łatwość użytkowania zarówno przy silnym, jak i lekkim wietrze;

– Bezpieczeństwo na morzu na pierwszym miejscu;

– Wybrany przez wielu „ekstremalnych” żeglarzy.

– System jest prosty, a konserwacja sprowadza się do puszki z olejem.

 

Jak to działa 

Gdy jacht zbacza z kursu, skrzydełko wiatrowe ze sklejki, poprzez złącze, obraca ster serwo – zanurzoną płetwę. 
Przepływ wody przepycha płetwę w odpowiednią stronę, ciągnąc za liny „wędzidłowe”, zamocowane do rumpla lub 
koła sterowego i jacht wraca na kurs. Samoster nie steruje więc jachtem bezpośrednio, a koryguje wychylenia steru 
głównego. Pożądany kurs jest regulowany za pomocą lin wędzidłowych, ustawiając skrzydło pod odpowiednim kątem 
do wiatru. Wszystko jest bezpiecznie obsługiwane z jachtu.

ARIES jest odpowiedni dla jachtów do 55 stóp / 16,8 m LOA (długości kadłuba). Minimalny rozmiar jachtu wynosi 
zwykle około 28 ft / 8,5 m LOA, ponieważ waga samosteru (32 kg) jest zbyt duża na mniejszych łodziach, chyba że mają 
szerokie, wypornościowe rufy. Baran nadaje się do każdego kształtu rufy i kadłuba, oraz sposobu zawieszenia steru, również 
dla katamaranów. Jest przeznaczony zarówno do sterów rumplowych, jak i koła sterowego. Przekładnię można łatwo 
zdemontować, jeśli dłuższy czas nie jest potrzebna.

Montaż ARIES-a pokazano na YouTube – 06’20”   https://youtu.be/kKIKiUk6Jcc

Praca zwykle trwa około 5 godzin i potrzebne są dwie osoby. Należy przygotować kilka prostych narzędzi – 
wiertarkę, wiertła fi 4 i 10, klucz imbusowy (Innensechskantschlüssel) 6 mm, ołówek, linijkę itp. Montować Barana 
można także na jachcie stojącym na wodzie, jak w w/w filmie. 

Kolejne czynności montażu pokazano na stronie rysunkami, bardzo obrazowo i zrozumiale, więc z zainstalowaniem 
urządzenia na łódce poradzi sobie każdy żeglarz o średnich umiejętnościach technicznych. Jako przykład 
pokazuję 2 pierwsze rysunki montażowe, wraz z tłumaczeniem. Podobnie zobrazowano obsługę Barana – jego 
włączanie i wyłączanie, oraz regulację kursu jachtu.

1. Nałóż trochę gumowych uszczelniaczy na wsporniki (silikonu).

2. Dokręć śruby na wspornikach tak mocno, aby rury utrzymały się w poziomie

    pod swym ciężarem. Ustaw odległość 390 mm pomiędzy końcami rur.

UWAGA

Całość przetłumaczonej instrukcji montażu i użytkowania ARIES-a przekazałem do dyspozycji 
Mistrza Ceremonii SSI – Jurka Kulińskiego, który chętnie ją prześle zainteresowanym.

.

Mieczysław
===================================================
Ilustracje do komentarza Kol. Matuszewskiego:

.

.