WHO IS WHO - WOJCIECH GÓRSKI
Niektórzy oskarżają mnie o animalistyczną wrogość wobec PZŻ-tu. Fakt - moje drogi z Zwiazkiem rozeszły się kiedy zrozumiałem, że po 1989 roku można było w Polsce zmienić wszystko oprócz PZŻ. Związek nie chciał abdykować z roli władzy, zwłaszcza nad żeglarstwem przyjemnościowym. No i wyrzec się płynących z tego beneficji. Działacze Związku byli różni. Jedni wierzyli w misję, inni liczyli osobiste korzyści. Do tych pierwszych należał Wojciech Górski, doświadczony kapitan, naukowiec, człowiek zasad, mężczyzna przystojny, postawny i wzór dobrych manier. Przez lata bez wątpienia był idealistycznie pojmowanym ideologiem Związku. Mimo, że uchodziłem za anarchistę - traktował mnie poważnie, choć chyba się z moimi poglądami nie zgadzał. Dlatego Go szanuję, mimo że dwukrotnie blokował mi drogę do egzaminu kapitańskiego :-) Przyznaję - z formalnego punkt widzenia miał rację.Czas płynie - wszyscy myślący weryfikują swoje sądy, oceny. Newsy Wojtka pojawiają się "na łamach" SSI.
I dlatego niech nikogo z "Klanu SSI" nie zdziwi, że to właśnie SSI prezentuje sylwetkę jachtowego kapitana żeglugi jachtowej - WOJCIECHA GÓRSKIEGO. Przy pisaniu tej prezentacji korzystałem z materiałów "Szlaków Wodnych" - Centrum Turystyki Wodnej PTTK.
------------------------------------------
Wojciech Górski urodził się 9 maja 1930 roku w Warszawie. W okresie okupacji mieszkał w Warszawie gdzie uczęszczał do szkoły powszechnej Sióstr Zmartwychwstanek na Żoliborzu, a następnie do Szkoły Zawodowej Drogowej Księży Marianów na Bielanach. Tam też w 1943 roku wstąpił do Szarych Szeregów. W okresie Powstania Warszawskiego przebywał na wakacjach u rodziny ojca w Rybnie k/Sochaczewa. W końcu sierpnia 1944 roku uczestniczył w grupie młodzieży która podjęła nieskuteczną próbę przedostania się na pomoc walczącej Warszawie. Maturę uzyskał w 1949 w Gimnazjum i Liceum im. Ks. Józefa Poniatowskiego na Żoliborzu. W latach 1946 do 1948 był członkiem Aeroklubu Warszawskiego i ukończył kursy pilotażu szybowcowego i motorowego w Rzadkowie, Fordonie, Pińczowie i Ligotce Dolnej. W 1949 roku rozpoczął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej (prądy słabe) przekształconym następnie w Wydział Łączności. Na Wydziale tym w roku 1953 ukończył studia inżynierskie specjalizując się w zakresie elektroniki technicznej, a następnie studia magisterskie które ukończył w 1959 roku specjalizując się w zakresie elektroniki. W 1973 obronił pacę doktorską i uzyskał tytuł doktora nauk technicznych.
.
Pracę zawodową rozpoczął 1 września 1951 roku początkowo jako laborant w Katedrze Elektroenergetyki Politechniki Wrocławskiej, a następnie od 1 lutego 1952 roku jako młodszy asystent w Katedrze Radiotechniki Politechniki Warszawskiej. Na Politechnice Warszawskiej był zatrudniony jako nauczyciel akademicki kolejno na stanowiskach asystenta, wykładowcy i starszego wykładowcy w Katedrze Wysokiej Próżni, Instytucie Technologii Elektronowej i Instytucie Mikroelektroniki i Optoelektroniki, aż do przejścia na emeryturę w 1996 roku.
Pracę zawodową rozpoczął 1 września 1951 roku początkowo jako laborant w Katedrze Elektroenergetyki Politechniki Wrocławskiej, a następnie od 1 lutego 1952 roku jako młodszy asystent w Katedrze Radiotechniki Politechniki Warszawskiej. Na Politechnice Warszawskiej był zatrudniony jako nauczyciel akademicki kolejno na stanowiskach asystenta, wykładowcy i starszego wykładowcy w Katedrze Wysokiej Próżni, Instytucie Technologii Elektronowej i Instytucie Mikroelektroniki i Optoelektroniki, aż do przejścia na emeryturę w 1996 roku.
.
Za swoją działalność naukową, dydaktyczną i wychowawcza był wielokrotnie nagradzany otrzymując m. innymi: w 1973 roku Złoty Krzyż Zasługi, a w roku 1983 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz nagrody: w 1969 roku Przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki za udział w realizacji ważnej dla gospodarki narodowej pracy w zakresie rozwoju nauki i techniki oraz Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki w 1973 za osiągnięcia naukowe i w 1977 roku za osiągnięcia w dziedzinie dydaktyczno-wychowawczej, a także kilkakrotnie nagrody Rektora Politechniki Warszawskiej, w tym przyznaną w 1978 r złotą odznaką „Zasłużony dla Politechniki Warszawskiej”.
.
Żeglarstwo rozpoczął uprawiać w 1950 roku w Szczecińskim Klubie AZS na Zalewie Kamieńskim, a następnie w warszawskim kole PTTK przy „Metroprojekcie” na Zalewie Wiślanym. W latach 1957-1960 był czynnym zawodnikiem startując w regatach w klasie „Słonka”. Poczynając od 1957 roku do dnia dzisiejszego uprawia czynnie żeglarstwo morskie prowadząc corocznie szereg turystyczno-szkoleniowo i stażowych rejsów pełnomorskich głównie z młodzieżą. W 1956 roku uzyskał stopień sternika jachtowego, w 1958 roku stopień jachtowego sternika morskiego, a w 1961 roku jachtowego kapitana morskiego, a następnie jachtowego kapitana żeglugi wielkiej. Stopień jachtowego kapitana motorowodnego uzyskał w1962 roku, a patent instruktora żeglarstwa w roku 1967.
W środowisku zaawansowanych żeglarzy morskich przez dziesięciolecia był powszechnie znany jako bardzo surowy, wymagający przewodniczący centralnej kapitańskiej komisji egzaminacyjnej. Krótko mówiąc - postrach aplikantów.
.
Społeczną działalność organizacyjną w żeglarstwie rozpoczął w 1957 roku w Klubie Morskim PTTK „BRYZA” którego od 1960 roku do dnia dzisiejszego jest komandorem. W latach 1961-1975 był członkiem Komisji Turystyki Żeglarskiej PTTK. Poczynając od 1964 roku aż do dnia dzisiejszego jest członkiem, a ostatnio przewodniczącym (Głównej) Komisji Rewizyjnej PZŻ. Od 1976 roku do dnia dzisiejszego jest członkiem Komisji Statutowej, a okresami był jej przewodniczącym. Od 1964 roku aż do dnia dzisiejszego jest członkiem Komisji Rewizyjnej Warszawskiego Okręgowego Związku Żeglarskiego i delegatem na wszystkie kolejne Sejmiki Związku. W latach 1969 do 1993 był członkiem Głównej Komisji Szkolenia PZŻ.
Za swoją działalność był wielokrotnie wyróżniany otrzymując m. innymi: w 1964 r, „Złotą Odznakę PTTK”, w 1968 roku odznaczenie Zasłużonego Działacza Żeglarstwa Polskiego, w 1985 srebrną, a w 1985 roku złotą Odznakę Honorową PZMiNW, w 1973 r srebrną, a w 1981 r złotą odznakę „Zasłużonego Działacza Turystyki”, w 1989 r srebrną odznakę „Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej” oraz w 1970 r złotą odznakę „Zasłużonego Pracownika Morza”, w 1999 przez Związek wyróżniony został medalem „Za szczególne Zasługi Dla Żeglarstwa Polskiego”, a w 2001 XXXIX Sejmik nadał mu godność „Członka Honorowego Związku”.
.
W latach 1990-94 radnym Rady Miasta Stołecznego w Warszawie i zastępcą przewodniczącego Rady Dzielnicy-Gminy Żoliborz w Warszawie. Za swoją działalność na rzecz m.st. Warszawy w 1980 r wyróżniony został złotą odznaką honorową „Za zasługi dla Warszawy”. W 2014 roku został uhonorowany Nagrodą Przyjaznego Brzegu.
Za swoją działalność był wielokrotnie wyróżniany otrzymując m. innymi: w 1964 r, „Złotą Odznakę PTTK”, w 1968 roku odznaczenie Zasłużonego Działacza Żeglarstwa Polskiego, w 1985 srebrną, a w 1985 roku złotą Odznakę Honorową PZMiNW, w 1973 r srebrną, a w 1981 r złotą odznakę „Zasłużonego Działacza Turystyki”, w 1989 r srebrną odznakę „Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej” oraz w 1970 r złotą odznakę „Zasłużonego Pracownika Morza”, w 1999 przez Związek wyróżniony został medalem „Za szczególne Zasługi Dla Żeglarstwa Polskiego”, a w 2001 XXXIX Sejmik nadał mu godność „Członka Honorowego Związku”.
.
W latach 1990-94 radnym Rady Miasta Stołecznego w Warszawie i zastępcą przewodniczącego Rady Dzielnicy-Gminy Żoliborz w Warszawie. Za swoją działalność na rzecz m.st. Warszawy w 1980 r wyróżniony został złotą odznaką honorową „Za zasługi dla Warszawy”. W 2014 roku został uhonorowany Nagrodą Przyjaznego Brzegu.
-----------------------------------------
A teraz dobrze się czuje w "Klanie SSI"
.
Żyjcie wiecznie !
Don Jorge
Komentarze
Brak komentarzy do artykułu