Don Jorge Drogi!
Wróciłem z poświątecznego poszukiwania (z sukcesem) "marcińskich rogali" i zastałem "barykadę" Krzysztofa Kwaśniewskiego.
No i poczułem, że warto parę słów dodać.
Główne tezy to, cytuję:
"Uwolnienie od patentów i przeglądów (nie rejestracji !!!) winno obejmować jedynie jachty stricte przyjemnościowe. Kolejny istotny problem to kto i w jaki sposób powinien weryfikować skiperów i oficerów komercyjnych i inspektorów dopuszczających do ruchu jachty komercyjne. W minionych latach robił to PZŻ, niegdyś robił to dobrze, ale kto ma robić to teraz?"
Zdanie pierwsze jest wyważaniem furtki już otwartej (bo o bramie do wolności jeszcze nie mówimy).
Jachty stricte przyjemnościowe są uwolnione od przeglądów, a na śródlądziu od patentów. Chyba, że Krzysztof uważa, w czym miałby oczywistą rację, że KAŻDY jacht służy do osiągania przyjemności. Wtedy rzeczywiście od liberalizmu jest nam baaardzo daleko.
Nie mogę jednak pojąć po kiego grzyba  i komu potrzebna jest rejestracja? Wiem, wiem... jeszcze pół wieku temu niezbędna była rejestracja wszystkich rowerów, może więc nadal jachty należy rejestrować. Ale wtedy trzebaby się zwrócić do premiera rządu Szwecji, wszak u nich jachtów jest jakis tysiąc razy więcej i, cholera wszystkie nie zarejestrowane. Takie zagrożenie dla porządku wszecheuropejskiego!

Przejdźmy do zdania drugiego. Kto ma zastąpić PZŻ w tym co kiedyś czynił tak dobrze, czego oczywistym dowodem jesteśmy wszyscy trzej: Ty, Krzysztof i ja sam? Ano ustawodawca w swej nieograniczonej mądrości przewidział dwie drogi zdobywania patentów "komercyjnych". Czy są one złe? Szczerze mówiąc nie wiem. Jedna sankcjonuje pożytki ze zdobywania stopni żeglarskich poprzez "właściwy związek sportowy", ten sposób jest naturalny dla żeglarzy amatorów i jakoś tam sprawdzał się przez kilka pokoleń. Druga ścieżka, bardziej "profesjonalna" (cudzysłów nie przypadkowy) otwiera się poprzez świeżo uchwaloną ustawe o bezpieczeństwie morskim. Oznacza to, że do państwowych uprawnień można dojść w sposób zdemonopolizowany. Głębiej mnie to, jako nie zainteresowanego, nie obchodzi.

Zainteresowała mnie za to inna zdumiewająca kwestia. Trzy tezy punktu drugiego wypowiedzi Krzysztofa, oznaczone literkami a, b, c w sposób tak jaskrawy odbiegają od rzeczywistości, że właściwie trudno je skomentować inaczej, niz jednym słowem, ktorego przez delikatność nie użyję.
Nigdy jeszcze w Polsce nie pracowało tylu konstruktorów, nie pojawiało się tylu młodych konstruktorów, nie było  tylu stoczni, tylu wciąż nowych konstrukcji, nie sprzedawało się tylu polskich jachtów, co obecnie.
Co wiecej pojawił się także rynek wtórny jachtów polskiej produkcji. Czy buduje się mniej konstrukcji amatorskich, tych garażowych? Sądzę, że w liczbach bezwzględnych nie, jestem pewny, że w proporcji do ogółu nowych jachtów zdecydowanie tak. A czemu? Bo dziś czas to pieniądz. Łatwiej i rozumniej jest poświęcić czas na zarobienie gotówki na zakup wysokiej klasy jachtu,niz dlubac przez lata w garażu. Chyba, że ktoś lubi to dłubanie i woli budować, zamiast żeglować.

Znów cytat:
"Wolność jednego człowieka zaczyna się tam gdzie się kończy wolność drugiego rzecz o liberalizacji i sprzeczności interesów."
Bardzo pesymistyczne to stwierdzenie. I fundamentalnie się z nim nie zgadzam. Wolność zaczyna się tam, gdzie kończy się strach. Strach władców, urzędników przed... no właśnie -  przed czym? Może przed przyznaniem, że własne poczucie odpowiedzialności ludzi wolnych, umiejętność i zdolność zadbania o siebie, uczyni ich, urzędników, zbędnymi?
Wolność jednego czlowieka kończy się natomiast tam, gdzie mogłaby ograniczać wolność innego czowieka. I nie chodzi tu o ograniczenie wolności monopolistycznego nabijania sobie kabzy,

Dlatego właśnie cały tekst Krzysztofa jest chybiony. I moja wcześniejsza polemika jest tu tylko dodatkiem. Fundamentalne jest to, że przy błędnym punkcie startu - bieg musi nas doprowadzić do błędnej mety.

Żyj wiecznie!
Andrzej Colonel Remiszewski
--------------------------------------------------------
Osobnik całkowicie prywatny i niemal wolny

A.    Grupa ludzi (armatorów), która żeby żeglować sprawiła (kupiła lub zbudowała) sobie jachty.
B.     Grupa ludzi (kapitanów jachtowych), która żeby zarabiać na żeglarstwie (lub tylko pływać na cudzy koszt) zdała serię ciężkich egzaminów.
Co powoduje liberalizacja?
Uwolnienie skiperów jachtów przyjemnościowych od posiadania patentów zwiększa wolność tym pierwszym kosztem tych drugich. Kapitanom zabrała możliwość żeglowania na koszt innych a armatorom dala możliwość pływania samodzielnego.

Nie wypowiadam się na temat pkt .A - nie dorobiłem się własnego jachtu, ale wszystkim tym, którym się to udało serdecznie gratuluję. Nie odczułem jednak specjalnego uszczuplenia możliwości opisanych w pkt. B.  Zawsze będzie, a myślę, że będzie rosła, pewna liczba ludzi, którzy zanim  odważą się na samodzielne żeglowanie, będą chcieli przymierzyć się do tego pod opieką kogoś doświadczonego. I nie ma specjalnego znaczenia, czy ten doświadczony zdobywał swój certyfikat (jakkolwiek go zwał) przelewając "krew, pot i łzy" czy nawijając na logu mile w kolejnych, coraz nowych rejsach. Osobiście uważam, że ten drugi sposób jest ważniejszy. A jeśli ktoś zdobył swój certyfikat "za cierpliwość" to szybko zostanie zweryfikowany. BTW - w tym sezonie przepłynąłem nieomal 5000 mil, więc liberalizacja mi specjalnie nie zaszkodziła.
--
Stopy wody pod kilem
Marek Popiel

Drogi Jurku!

Masz tu moją odpowiedź na polemikę Andrzeja mam nadzieję ze się nie mylę co do Ciebie. Odczekałem z wysłaniem by na wszystko odpowiedzieć w jednym poscie.

Pozdrawiam

Krzysztof

______________________

Andrzej pisze:

Zdanie pierwsze jest wyważaniem furtki już otwartej (bo o bramie do wolności jeszcze nie mówimy).
Jachty stricte przyjemnościowe są uwolnione od przeglądów, a na   śródlądziu od patentów. Chyba, że Krzysztof uważa, w czym miałby oczywistą rację, że KAŻDY jacht służy do osiągania przyjemności. Wtedy rzeczywiście od liberalizmu jest nam baaardzo daleko.

Nie, nie każdy jacht, uwolnione są jachty rekreacyjne do długości 7,5 m a powinny być wszystkie jachty rekreacyjne czyli na śródlądziu 20m a na morzu 24.

Gdyby uwolnić jachty komercyjne to wszystkie stateczki pasażerskie automatycznie stały by się „jachtami” dokładnie tak samo i z tych samych powodów,  jak niegdyś stały się nimi „Jubilat” , po nim „Wędkarz” a potem, już siłą rozpędu następne stateczki wędkarskie.

Andrzej cytuje mnie i dodaje
Kto ma zastąpić PZŻ w tym co kiedyś czynił tak dobrze, czego oczywistym dowodem jesteśmy wszyscy trzej: Ty, Krzysztof i ja sam?

Myślę ze poza tym iż jesteśmy „oczywistym dowodem”, jesteśmy jeszcze wyjątkami potwierdzającymi regułę. Don Jorge pozdawał egzaminy jedynie, dlatego by nikt Mu nie zabraniał pływać na Jego PRYWATNYM jachcie, może się mylę, ale myślę, że gdyby nie tamten system, żadnych egzaminów by nie zdawał, a Andrzej i ja (myślę ze się nie mylę, co do Andrzeja, bo co do siebie jestem pewny odwołując się do filmu „Chłopaki nie płaczą” a ściślej do rozmowy Macieja Sztuhra z Michałem Milowiczem) mieliśmy (mówiąc ich językiem) „ciśnienie” naszych Mam (dwu z czterech kobiet- honorowych członków PZŻ). On-syn pierwszej Polki i Słowianki, która samotnie przepłynęła Atlantyk, ja-syn pięciokrotnej mistrzyni Polski, co zmobilizowało nas do robienia jak najwyższych kwalifikacji żeglarskich. Ale (myślę, że) prawie cala reszta, porobiła wszelkie uprawnienia li tylko po to by na tym zarabiać.

 

Andrzej pisze

„zdobywania stopni żeglarskich poprzez "właściwy związek sportowy", ten sposób jest naturalny dla żeglarzy amatorów”

Tu będę polemizował ze słowem „amatorów” gdyż są to (już na szczęście ostatnie w tym kraju) „amatorskie kwity uprawniające do wykonywania pracy i zarabiania pieniędzy” do niedawna były nimi jeszcze dwa dokumenty, które jako ostanie wymieniłem pod moim podpisem mianowicie ratownika WOPR i płetwonurka LOK pierwszy uprawniał do „pełnienia funkcji ratownika”, drugi (praktycznie) do wykonywania prac podwodnych, dziś już oba te kwity zostały zastąpione dokumentami zawodowymi. Podobnie powinno być (i niedługo będzie) z uprawnieniami na prowadzenie „jachtów komercyjnych” (czytaj „małych statków szkolnych i pasażerskich”) i to nie tylko na morzu.

 

Kolejny cytat:

Nie mogę jednak pojąć po kiego grzyba  i komu potrzebna jest rejestracja(…) trzeba by się zwrócić do premiera rządu Szwecji, wszak u nich jachtów jest jakiś tysiąc razy więcej i, cholera wszystkie nie zarejestrowane. Takie zagrożenie dla porządku wszecheuropejskiego!

Być może Szwedzi mają inny stosunek do cudzej własności intelektualnej.

Wiele lat temu, pracując (jako instruktor fotografii) w Miejskim Domu Kultury zaprojektowałem stojak pod telewizor do naszej świetlicy i zleciliśmy wykonanie go warsztatom przy zespole szkół zawodowych. Dyrektor zespołu szkół, po obejrzeniu mojego, już gotowego stojaka, kazał wykonać ich jeszcze kilka na potrzeby swojej szkoły a po jakimś czasie przyjął zlecenia na wykonanie następnych, dla innych placówek oświatowych. Uczeń zawodówki w zawodzie ślusarza, uczęszczający do mnie na kółko fotograficzne poinformował mnie iż osobiście brał udział w wyspawaniu co najmniej trzydziestu. Pan dyrektor zespołu szkół, nie dosyć że nie podzielił się zyskiem, ale nawet nie zapytał o zgodę (ani mnie ani mojego dyrektora).

Myślę iż w Szwecji taka sytuacja jest nie do pomyślenia.

Trudno rejestrować meble, ale rejestracja jachtów skutecznie chroniła konstruktorów przed takimi nieuczciwymi działaniami.

 

Z tym się nie zgadzam
„Nigdy jeszcze w Polsce nie pracowało tylu konstruktorów, nie pojawiało się tylu młodych konstruktorów, nie było  tylu stoczni, tylu wciąż nowych konstrukcji, nie sprzedawało się tylu polskich jachtów, co obecnie.
Co wiecej pojawił się także rynek wtórny jachtów polskiej produkcji. Czy buduje się mniej konstrukcji amatorskich, tych garażowych? Sądzę, że w liczbach bezwzględnych nie, jestem pewny, że w proporcji do ogółu nowych jachtów zdecydowanie tak. A czemu? Bo dziś czas to pieniądz. Łatwiej i rozumniej jest poświęcić czas na zarobienie gotówki na zakup wysokiej klasy jachtu, niż dłubać przez lata w garażu.”

Jest to jedynie pół prawdy i nie to do końca, a drugie pół jest w moich tezach, zaryzykuję stwierdzenie iż Andrzej myli się, co do ilości budowania garażowego w liczbach bezwzględnych, zdecydowanie spadło i nie buduje tam się nowych konstrukcji. Nie ma konstruktorów pracujących pod budowanie garażowe, przypominam ze od tego zaczynali prawie wszyscy polscy konstruktorzy (już niestety) starszego pokolenia z Pieśniewskim i Skrzatem na czele. Nie wiem ilu jest dziś konstruktorów jachtowych, którzy nie ukończyli jeszcze 35 lat ale obawiam się że znacznie mniej niż w czasach kiedy te lata mieli konstruktorzy wymienieni w poprzednim zdaniu.

Właśnie niedawno straciłem znajomego, co sobie garażowo wybudował łódkę kradzioną i bardzo się zdziwił jak powiedziałem mu że „złodziejom nie podaję ręki”. I co ciekawsze nie ma na takiego paragrafu, bo wzór użytkowy jest chroniony jedynie przez 10 lat. Mam nadzieję ,że jest to odosobniony przypadek nie standard polskiej rzeczywistości.

 

Już ostatni cytat:

Wolność jednego człowieka kończy się natomiast tam, gdzie mogłaby ograniczać wolność innego człowieka. I nie chodzi tu o ograniczenie wolności monopolistycznego nabijania sobie kabzy.

Mówić o monopolu można w przypadku monopolu PZŻ jako instytucji, związku czy korporacji (jak zwal tak zwał) natomiast nie można mówić o monopolu Kwaśniewskiego, Remiszewskiego czy Maćkowiaka, gdyż każdy jeden człowiek wkładając w to tyle samo pracy mógł te same kwalifikacje osiągnąć, podobnie jak każdy może zostać lekarzem, prawnikiem czy inżynierem, należy tylko dokonać wyboru i właśnie my  wybraliśmy wysokie kwalifikacje żeglarskie a ktoś inny doktorat z medycyny lub prawa.

 

Marek natomiast,  nie pamięta czasów przed liberalizacją w 97 roku kiedy „do wyboru” było jedynie 1000 kapitanów a  a nie 1000 kapitanów + 3500 morskich, ci ostatni byli potrzebni do pełnienia funkcji pierwszego.  Wystarczyło pokazać się na kei z patentem  „morsa” i w ciągu kilku godzin miało się „angaż na pierwszego” płacąc w najgorszym wypadku połowę kosztów wyżywienia, a w najlepszym mając wszystko (łącznie z papierosami) za free i jeszcze zwrot kosztów podróży do miejsca zamieszkania. Kapitanowie dostawali przed sezonem dziesiątki telefonów, w których organizatorzy przebijali się ofertami za rejs. Dziś najczęściej trzeba samemu rejs zorganizować.

 

Jeszcze ostatnie zdanie do Mirka, może zamiast bezskutecznie namawiać należy zadziałać na jedno lub drugie ministerstwo, żaden z właścicieli pubu nie wiesza tabliczki „alkohol szkodzi zdrowiu” dobrowolnie, a wiesza dlatego, że za jej brak można stracić koncesję na jego sprzedaż.

 

Krzysztof

 

 

 

Odpowiadam na pytanie Mariusza.

Jako inspektor na pewno bym nie orzekł, że jacht jest bezpieczny, ale moja koncepcja rejestracji była i jest inna, rejestrujemy wszystkie jachty, a przeglądy muszą mieć tylko jachty komercyjne, Jeżeli jest to jacht na własny użytek, kupiony w stoczni to nikt go nie musi oglądać, jeżeli jest to jacht budowany w garażu to inspektor musi jedynie orzec czy jest to ten jacht, na który armator ma zezwolenie od konstruktora i w takim układzie to „coś” było by zerejestrowane.

Na początku kadencji w której byłem w Zarządzie przedstawiłem swoje stanowisko odnośnie rejestracji, proponując uwolnienie od przeglądów nie rejestracji jachtów niekomercyjnych, i dwa kolory dowodów rejestracyjnych by one sie różniły na pierwszy rzut oka, niestety przeszła koncepcja przeglądów dla wszystkich i kiedy nieco później Sejm ogłosił uwolnienie wszystkich jachtów od rejestracji mogłem powiedzieć na najbliższym zebraniu „trzeba było słuchać Krzysia”. Mariusz cytuje Andrzeja Skrzata a ja przypomnę inną jego wypowiedź, mianowicie taką że jachtów jego konstrukcji pływa około 20000  a on sprzedał jedynie 4000 zezwoleń czyli (prosty wniosek mój) 16000 złodzieji (z rodzinami) pływa na jego jachtach.

Myślę iż Mariusz mnie do końca nie zrozumiał rejestracja i przegląd powinny być dwoma różnymi sprawami. Rejestracja winna być obowiązkowa a przegląd obowiązkowy tylko dla jachtów komercyjnych. Dowód rejestracyjny zielony dla jachtów bez przeglądu ważny bezterminowo, dowód biały dla jachtów z przeglądem ważny 2 lata. Na pierwszy rzut oka było by widać ze ten jacht jest skontrolowany przez inspektora pod względem bezpieczeństwa a ten nie.

Co do ilości konstrukcji w czasach minionych to odsyłam do książki Jurka Saleckiego Polskie Jachty, oczywiście zawsze najwięcej było jachtów stoczniowych, ale pływały inne konstruktorzy je rysowali, sprzedawali plany i zezwolenia. Żaden jacht nie mógł być zarejestrowany bez zezwolenia. Dziś było by łatwiej można by kompletne plany publikować w internecie, ale jak wyegzekwować należność za prawa autorskie?

Krzysztof

 

 

Mariusz pisze:
PS do Sejmu  w najbliższej 5 latce pan nie zamierza kandydować?
Może i był by to dobry pomysł ale nie widze Partii, która by mi
odpowiadała, kiedyś kandydowałem z KPN ale teraz to już do wiecznej
wachty jakoś dociągnę bez takich akcji.

Mariusz pisze:
Cumują obok siebie dwie  Soliny 27 jedna prywatna,  druga czarterowa .
Jedna inspektor odpuszcza, a drugą futruje aż miło na okoliczność
gaśnicy

Dzisiaj stoją obok siebie dwa „aramisy”, jeden jest „jachtem” drugi
„łodzią roboczą” i na „jacht” potrzebne są uprawnienia sternika
motorowodnego na „łódź roboczą” zawodowe stermotorzysty żeglugi
śródlądowej. Jest to niekonstytucyjne?

Jeżeli Mariusz pokaże mi inną skuteczną ochronę praw autorskich jak
rejestrację to gotów jestem odpuścić ale w tym kraju jak na razie nie
ma.
Jurek mi pozwolił przedstawić mój pogląd na żeglarstwo i liberalizację.
I jakoś nie sądzę nu argumenty Mariusza zmieniły moje zdanie.
Pozdrawiam wszystkich
Krzysztof

Drogi Jurku
Przesyłam jeszcze jedną odpowiedź dla Krzysztofa.
   Nigdy nie pływałem w czarterach, ale w tej dyskusji nasunęła mi się myśl o sytuacji, którą tu pomijacie. Krzysztof często widzi w regulowaniu przepisami panaceum na wszelkie dolegliwości. Ja mam w tej materii zdanie bardzo podobne do Mariusza. Teraz jednak ten pomijany problem.
   Załóżmy, że nie mam swojej HOLLY, chciałbym wypożyczyć jacht i popłynąć w samodzielny rejs. Przebieram w ofertach licznych polskich firm czarterowych (kiedyś i na polskim Bałtyku będą liczne) i okazuje się, że są cenowo bardzo zbliżone i na dość wysokim pułapie. Po prostu ustawodawca wymusił zainstalowanie na jachtach drogiego wyposażenia, różnych atestów, inspekcji i licho wie czego jeszcze - a wszystko to podnosi cenę. Dochodzę do wniosku, że nie stać mnie na taki czarter - szczególnie gdybym chciał żeglować samotnie.
   Jednak znajomy żeglarz ma jacht z dużo skromniejszym wyposażeniem. Cenowo dogadujemy się, spisujemy umowę od której on zapłaci podatek w US. Załaduję swoje wyposażenie nawigacyjne, żywność, paliwo i płynę. Niby proste, logiczne i nawet jeszcze gdzieniegdzie funkcjonujące. Jednak nielegalne, bo przecież jest to czarter. Właściciel łódki legalizując umowę straci wszystkie przywileje jachtu rekreacyjnego, co narazi go na koszty większe niż zysk z czarteru. Biorąc to pod uwagę nie wypożyczy mi łódki, nie zapłaci podatku a ja nigdzie nie popłynę. Oczywiście możemy dogadać się w szarej strefie...
   Tak więc Krzysiu, optując za obowiązkowymi rejestracjami i przeglądami dla wszystkich jachtów czarterowych pozbawiasz mnie, i wielu innych z chudym portfelem, możliwości żeglowania. Nie bierzesz pod uwagę tego, że w naszym kraju jest wielu pasjonatów żeglarstwa, którzy mieszkają daleko od morza, jak Mariusz, ale mają trochę mniej, lub dużo mniej pieniędzy - ale mimo to mogą chcieć niekiedy samodzielnie pożeglować. Dodatkowo pozbawiasz możliwości zarobku, lub spychasz do szarej strefy właścicieli tych skromnych jachtów; a jest przecież regułą, że ten skromny zarobek przeznaczą na remont lub lepsze wyposażenie swojego jachtu.
   Drogi Krzysiu, liberalizacja rodzi różnorodność. Niech będą luksusowe czarterownie, których właściciele, niekoniecznie żeglarze, będą oferować luksusowe jachty wyposażone we wszelkie możliwe bajery podparte stertą certyfikatów. Obok nich niech jednak funkcjonuje cały wachlarz ofert, również tych od indywidualnych armatorów, którzy wynajmą swój jacht kolegom na jeden czy dwa rejsy. Wynajmą legalnie, bo mądre prawo pozwoli im na takie postępowanie. Gdyby u nas obowiązywało mądre prawo, korzystne dla naszego kraju, to nie musielibyśmy działać w szarej strefie czy uciekać pod obce bandery. Jak już wielokrotnie pisałem, nie jestem dumny z obcej bandery na rufie HOLLY. Jeśli jednak taka jest cena żeglarskiej wolności ...
Pozdrowienia z Ustki
Edward "Gale" Zając

Drogi Don Jorge
Pozwolisz że się nie zgodzę z tobą
Mam znajomych którzy kupili łódkę stoczniową nic przy niej nie robią tylko
zlecają firmie zewnętrznej.  Ty piszeesz o pasjonatach, którzy łapami swoje
łódki robią, a nie o wszystkich właścicielach.

Mariusz

Andrzej pisze:

„Żyjemy bez rejestrów kilka lat i świat się nie zawalił, inni żyją lat kilkadziesiąt lub dłużej i podobnie”.

Żyjemy nie kilka lat a już kilkanaście, i świat się faktycznie nie zawalił. Ale ilu mlodych ludzi zdecydowało by się projektować jachty, gdyby dalej była sprawna ochrona ich praw autorskich.

Pamiętam było to ponad 40 lat temu jak wymyślono rejestrację jachtów i Dobek Jarysz przyjechał z zebrania Zarządu PZŻ zdegustowany, skąd weźmie chętnych na inspektorów. Przypominam że, wtedy się na tym nie zarabiało. Minęło parę lat i ZNT PZŻ można powiedzieć że bardzo sprawnie dublował pracę Urzędu Patentowego, zatwierdzał konstrukcje, robił to dużo sprawniej niż wymieniona instytucja i skutecznie chronił konstruktorów nie przez 10 lat ale dożywotnio a płacił za to nie podatnik a armatorzy jachtów. Zaowocowało to rozlicznymi konstrukcjami (które Jurek Salecki skatalogował aż w 8 tomach) i całą rzeszą młodych konstruktorów.

Wspominaliśmy w tym wątku Andrzeja Skrzata, który kilka lat zajmował się konstruowaniem pod budowę amatorską i dopiero kiedy „Sportina” „zrobiła Mu nazwisko” zainteresowały się Nim stocznie? To samo można powiedzieć o Jerzym Pieśniewskim, który zasłynął kiedyś „Foką” i „Morsem”. Czy Andrzej potrafi sobie wyobrazić polskie żeglarstwo bez tych konstruktorów? A bez innych? których obaj możemy wymienić całą długą listę.

A ich następcy? Czy będą? Jak się przebiją przez „starych wyżeraczy”? Tych którzy kiedyś dzięki tym „okropnym” rejestracjom przebili się przez swoich poprzedników.

A mnie się ciągle marzy aby dożyć jeszcze polskiej klasy olimpijskiej.

 

Myślę iż Edward nie do końca doczytał mojej pierwszej wypowiedzi i przeoczył dwa zdania przy końcu, pozwolę sobie je jeszcze raz zacytować

„Wszak niemalże w każdej działalności usługowej są (i powinny być) obostrzenia wymagające kwalifikacji od usługodawców i atestów od sprzętu. Jeżeli chcę zaprosić kogoś na obiad moje mieszkanie nie musi mieć odbioru sanepidu, a osoba przygotowująca posiłek nie musi mieć ani badań ani kwalifikacji. Jeżeli popłynę na rejs a zostawię przyjaciołom klucze od mieszkania, to moje mieszkanie nie staje się hotelem, nawet jak w rewanżu zapełnią mi barek. Per analogium jak zostawiam koledze mój jacht to jest on nadal rekreacyjny i jest to całkiem inna bajka niż wypożyczanie takiego samego jachtu za pieniądze przez firmę czarterową.”

Dodam do tego jedynie iż ten znajomy w rewanżu może mi kupić kompas, kamizelkę ratunkową, lub farbę i pomóc malować i nie będzie to miało nic wspólnego z szarą strefą, bo jest to tylko i wyłącznie partycypowanie w kosztach utrzymania jachtu rekreacyjnego armator na tym nie zarabia. Jacht czarterowy to taki, który armatorowi przynosi dochód, a armator z przykładu Edka nie zarabia tylko obniża sobie koszty utrzymania swojej rekreacyjnej łódeczki, więc płacenie przez niego podatku było by wręcz niemoralne.

Krzysztof

 

Witaj Don Jorge!
Myślalem, że temat już się zakończy, ale nie, czuję się więc zmuszony znów interweniować, bo jakiś młody czlowiek przeczyta i nabierze fałszywych wyobrażeń.

.
Jeśli wracamy wspomnieniami do daaawnych czasów, szczególnie do słusznie powoli zapominanje "komuny", to trzeba czynić to dbając, by nie mówić nieprawdy, nawet używając prawdziwych zdań.
W tamtych czasach stoczni w Polsce było cztery, całymi latami tłukły one kolejne egzemplarze łódek według tych samych projektów, a szanse zakupu w którejkolwiek z nich jachtu przez prywatną osobę były żadne. Raz z racji braku oferty, dwa z powodu cen biorących się z zupełnie innego świata.
W tej sytuacji głęboki sens miała tzw. budowa amatorska, dziś zwana "garażową", był popyt na takie projekty i nawet w nierynkowej gospodarce była wobec tego ich podaż. Tych kilkunastu konstruktorów pracujących w Polsce sprzedawało projekty, kilku z nich nawet z tego żyło.
Pisze Krzysztof, że ZNT PZŻ zatwierdzał konstrukcje dużo sprawniej niż Urząd Patentowy. No to po pierwsze pytam: od kiedy Urząd Patentowy coś zatwierdza? Po drugie: po co ktoś ma zatwierdzać cokolwiek?
Pieśniewski, czy Skrzat nie dzięki rejestracjom się przebili, a dzięki swojej klasie i pracowitości. "Dzięki rejestracjom" mógłby się przebić tylko osobnik, potrafiący zablokować rejestracje konstrukcji konkurentów. Nie znam takowego i nawet za komuny było to chyba niemożliwe.
Dzięki rejestracjom może mieć zajęcie tylko kilka (kilkadziesiąt?) osób nimi się zajmujących. Może to i dobrze, kilka (lilkadziesiąt?) bezrobotnych osób mniej. Ale wszak mamy walczyć o ograniczenie liczby urzędników?!
Dziś stoczni jachtowych nie umiem zliczyć, konstruktorów jest wielu, pojawiają się wciąż nowi i nowi, co roku pojawia się kilkanaście albo i kilkadziesiąt nowych konstrukcji, które wchodzą do produkcji.
A co do Krzysztofowej odpowiedzi Edwardowi:
Tak! Dlatego proponowałem inną definicję jachtu komercyjnego, niż ostatecznie przyjęto. Kto ciekaw może zajrzeć do ustawy i może zajrzeć do moich tekstów tu w SSI z wiosny 2011 roku. Zapis ustawowy prowadzi do absurdu, co wykazujecie jasno obaj.
 Żyjcie wiecznie!
------------------
Andrzej Colonel Remiszewski

Oczywiście że Pieśniewski i Skrzat oraz kilku innych przebili się jak piszesz „dzięki swojej klasie i pracowitości” jednakże było to możliwe dlatego, iż rejestracja chroniła automatycznie ich prawa autorskie. Wszystkie jachty musiały być zarejestrowane, a rejestracji nie można było uzyskać bez zgody konstruktora, z tego wynika iż jacht „kradziony” (czytaj: budowany bez zgody konstruktora) nie mógł zostać zarejestrowany a więc nie mógł pływać. Dziś konstruktor może wystąpić do Urzędu Patentowego o ochronę jego praw. Urząd uzna to za „wzór użytkowy a nie „wynalazek” i będzie chronił przez 10 lat, jak chronił? ano tak, że konstruktor będzie mógł skarżyć złodzieja sądownie, ale najpierw musi go znaleźć potem pozwać do sądu, konstruktorzy mają rysować łódki a nie ganiać złodziei i włóczyć się po sądach.

Krzysztof